استفاده از سبوس برنج در تغذيه طيور گوشتي سهم زيادي در كاهش هزينه‌ها دارد

استفاده از سبوس برنج در تغذيه طيور گوشتي سهم زيادي در كاهش هزينه‌ها دارد. به گزارش سرويس پايان‌نامه خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، مهندس فريده طاهري و سيما اقدوم، دانشجويان مهندسي كشاورزي دانشگاه گيلان در پايان نامه خود با عنوان “بررسي استفاده از سبوس برنج در جيره‌هاي با نسبتهاي متفاوت انرژي به پروتئين در طيور گوشتي” آورده‌اند: هزينه تغذيه در پرورش طيور گوشتي تا 70 درصد هزينه‌هاي جاري را شامل مي‌شود لذا هر گونه كاهش در اين بخش بزرگترين سود آوري را براي اين صنعت به دنبال خواهد داشت. در ميان پنج عامل كمي و كيفي نهاده‌هاي پرورش طيور شامل دان جوجه يك روزه، بهداشت و درمان، نيروي كار و سوخت كه تاثير معني داري بر ميزان هزينه توليد دارند، دان طيور بالاترين ضريب يا كشش توليد را دارد، با وجود اين آزمونهاي آماري اقتصادي بيانگر آن است كه از نهاده دان استفاده بهينه نمي‌شود. مقايسه ميانگين 4/67 كيلوگرم مصرف دان در طي يك دوره براي هر قطعه جوجه گوشتي در داخل كشور با متوسط دان در كشورهاي پيشرفته (3/4 كيلوگرم) تاييد كننده اين است كه از اين نهاده بهره‌گيري كارآمدي نشده است. در ادامه اين پايان نامه آمده است: در استان‌هاي شمالي كشور سبوس برنج به مقدار زيادي به عنوان فرآورده فرعي حاصل از زراعت برنج توليد مي‌شود. غلظت مواد مغذي در سبوس برنج نيز تنوع زيادي دارد كه عمده ترين علت آن به واريته برنج و نيز روغن كشي از سبوس و نسبت پوسته محافظ خارجي در سبوس بر مي‌گردد. از آنجا كه در طيور انرژي مورد نياز بيشترين تاثير را بر روي مصرف دارد و در عين حال سيري فيزيكي نيز مي‌تواند بر روي مصرف تاثير بگذارد، بهره بودن از سبوس برنج در غلظت مناسب انرژي در جيره مي‌تواند ضمن كاهش هزينه غذايي استفاده از اين فرآورده فرعي را در بالاترين درصد ممكن كند. در بخش ديگري از اين پايان‌نامه آمده است:آزمايشات مختلف نشان داده كه احتمالا به استثناي پرندگان نگهداري شده به منظور توليد مثل، طيور در حال رشد معمولا در حد اشتها تغذيه مي‌شوند بنابراين استانداردهاي خواركدهي براي آنها نه بر اساس مقادير مواد مغذي بلكه بر حسب نسبتهاي مواد مغذي در جيره بيان مي‌شود. در كشور ما كه غني از خوراكهاي مختلف مي‌باشد، محققان سعي مي‌كنند منابع غذايي جديد را شناخته و مانع از هدر رفتن منابع غذايي شوند و سبوس برنج از جمله اين منابع غذايي است. در بخش ديگري از اين پايان نامه آمده است: آزمايشي به مدت 42 روز براي بررسي امكان استفاده از سبوس برنج در جيره‌هاي متفاوت از نظر متابوليسمي انجام شد. از 240 قطعه جوجه گوشتي با سه جيره غذايي با مقادير مختلف سبوس برنج و انرژي و برابر از نظر نسبت انرژي به پروتيين در طي دوره‌هاي غذايي آغازين و رشد استفاده شد. افزايش مقدار سبوس برنج در جيره موجب افزايش معني دار مصرف خوراك شده، استفاده از سبوس برنج در جيره كاهش وزن را به دنبال داشت ولي اين كاهش در ارتباط با انرژي جيره يكنواخت نبود. ضريب تبديل غذايي به صورت معني داري تحت تاثير مقدار سبوس برنج و غلظت انرژي قرار گرفت اما در جيره‌هاي با غلظت پايين انرژي، افزايش ميزان سبوس برنج تاثير معني داري بر ضريب تبديل غذايي نداشت. كاهش غلظت انرژي جيره از سن سه هفتگي به بعد موجب كاهش تفاوت معني دار ضريب تبديل انرژي متابوليسمي و پروتئين خام جيره شد ولي قبل از اين سن تفاوت معني دار نبود. از سن 5 هفتگي به بعد، ضريب تبديل انرژي متابوليسمي و پروتيين خام در جيره با پايين‌ترين غلظت مواد مغذي نسبت به جيره با غلظت متوسط مواد مغذي بهبود يافت. گفتني است، استاد راهنماي اين پايان نامه، مهندس عليرضا جعفري صيادي از اعضاي هيات علمي دانشگاه گيلان مي‌باشد..