استفاده از پنبه دانه در خوراک دام

با توجه به روند فزاینده افزایش جمعیت ، منابع محدود و فقر و گرسنگی پنهان لازم است برنامه اقتصادی همه جانبه ای در بخش کشاورزی و زیر مجموعه آن دامپروری تدوین گردد. پرورش دام وطیور یکی از مواردی است که با بهینه سازی زمان و سرمایه ما را به اهداف اقتصادی می رساند. بدین لحاظ نیاز به مدیریت چنین واحدهایی است تا با تاکید بر اصلاح نژاد دام وطیور جهت بالارفتن راندمان تولیدبهترین شرایط محیطی را فراهم نمایند. از این لحاظ که غذا در پرورش دام و طیور بیشترین هزینه را دارد مساله عمده و اساسی است. پنبه دانه می تواند امروزه به دلیل کیفیت مناسب و اقتصادی سهم بسزایی در جیره نشخوارکنندگان داشته باشد و در جیره طیوربه صورت کنترل شده مورد استفاده قرارگیرد.کیفیت اسیدهای آمینه پروتئین های حیوانی نسبت به گیاهی ارجحیت دارد اما این پروتئین ها هزینه بالای دارند بنابراین لازم است از پروتئین های نباتی استفاده شود . بر این اساس در این مقاله سعی شده است که اهمیت این ماده غذایی را از لحاظ ترکیبات آن بیان شود . به طور کلی می توان گفت که ترکیبات حاصل از پنبه دانه یک ماده غذایی بهداشتی و اقتصادی است و به لحاظ ترکیبات شیمیایی مناسب می تواند در جیره دام و طیور نقش مهمی ایفا کند.

خوراک تخم پنبه معمولا به عنوان محصولی با 41% پروتئین شناخته می شود اما به شکل کنجاله با 35% پروتئین قابل دسترسی است. خوراک (کنجاله) تخم پنبه از لحاظ درصد پروتئین بسیار بالا بوده که با کشیدن روغن از تخم پنبه بدست می آید.
دو روش مختلف برای روغن کشی وجود دارد که میزان روغن باقیمانده در کنجاله فرق می کند. میزان روغن باقیمانده در کنجاله تعیین کننده میزان انرژی آن است. کنجاله تخم پنبه لذیذ بوده و استفاده ازآن جهت جیره غذایی روزانه احشام متداول است.با داشتن حدود 1% فسفر و 80-70 % مواد غذایی خوراک (کنجاله) تخم پنبه، منبع پروتئین عالی برای طیف وسیعی از احشام می باشد.

اگر روغن کشی تخم پنبه به روش حلال انجام شود کنجاله تخم پنبه حاصل حدود 41 % پروتئین خام خواهد داشت و اگر روغن کشی به طریق مکانیکی صورت گیرد کنجاله حاصل حدود 36% پروتئین خام خواهد داشت . طبق استاندارد سازمان تغذیه دام آمریکا میزان پروتئین باقیمانده با روش فرآوری فشاری نباید کمتر از 36% باشد..