بهترین جیره غذایی مرغ(فروش جیره غذایی مناسب طیور)

بهترین جیره غذایی مرغ (جیره غذایی مناسب طیور)

بهترین جیره، جیره ای است که از مواد با کیفیت و در دسترس و با قیمت مناسب تهیه شده باشد. از آنجایی که بیشترین هزینه در مرغداری، هزینه خوراک است، جیره نویسی با حداقل قیمت یکی از راه های به حداقل رساندن هزینه های پرورش طیور است. برای تنظیم جیره مناسب طیور باید از اجزاء خوراکی بطور منطقی و متعادل در جیره استفاده کرد به گونه ای که مقدار و نسبت مواد مغذی مورد نیاز پرنده از طریق جیره تامین شود.  برای تهیه جیره مناسب اطلاعات زیر مورد نیاز است:

1- نیاز مواد مغذی (احتیاجات) پرنده را بشناسیم

2- از نوع و میزان مواد مغذی موجود در مواد خوراکی آگاهی داشته باشیم

احتیاجات غذایی پرنده بستگی گونه (مرغ، بوقلمون، بلدرچین و …)، نژاد (گوشتی یا تخمگذار)، ژنتیک (سویه های مختلف مثلا سویه راس ROSS ، سویه کاب COBB و ….)، سن، وضعیت تولیدی، و شرایط محیط دارد.

فرمول دان مرغ گوشتی

فرمول جیره خوراکی طیور گوشتی توسط متخصصین جیره نویسی و با استفاده از نرم افزارهای تخصصی جیره نویسی به دست می آید. جیره نویسی، علم و هنر مخلوط کردن مواد خوراکی موجود در بازار با هدف تامین نیازمندی های رشد بدن طیور با حداقل قیمت ممکن است. برخی برنامه های رایج جیره نویسی موجود در بازار عبارتند از UFFDA  ، WUFFDA ، AMINOFEED  و غیره.

فرمول جیره خوراکی بر اساس سن، وزن،  شرایط سلامت گله،  وزن کشتار فرموله می­شود. یک جیره خوب علاوه بر این که کلیه احتیاجات بدن را باید بتواند تامین نماید، باید اقتصادی هم باشد. یعنی تهیه و استفاده از آن برای مرغدار مقرون به صرفه باشد. نیازهای غذایی و احتیاجات بدن طیور در طول دوره پرورش مرغ گوشتی یکسان نیست و تغییر  می کند. بنابراین جیره غذایی طیور نیز در طول دوره پرورش یکسان نیست و با توجه به میانگین وزن گله متغیر است.

پروتئین و انرژی دو مورد مهم تغییرات جیره هستند. در ابتدای دوره پرورش به علت رشد سریع بدن، جیره غذایی طیور جوان حاوی مقادیر بالای پروتئین (23 درصد) نسبت به انتهای دوره پرورش مرغ گوشتی (17 درصد) است. برعکس میزان انرژی مورد نیاز طیور در ابتدای دوره نسبت به انتهای دوره کمتر است. به طور کلی نسبت انرژی به پروتئین جیره در سرتاسر دوره پرورش باید رعایت گردد.

برای تامین دقیق نیازمندی های طیور، دوره پرورش به چند دوره تغذیه ای (آغازین، میانی و پایانی) تقسیم می شود و هر دوره جیره خاصی در اختیار پرندگان قرار می گیرد. در دوره آغازین که از بدو ورود طیور به سالن پرورش آغاز می شود جیره های پری استارتر (سه روز نخست تا هفته اول پرورش)  و استارتر (STARTER) به مدت 2 هفته، در دوره میانی یعنی در سن 21 روزگی تا 35 روزگی جیره میانی که به جیره رشد (GROWER) معروف است در اختیار پرندگان قرار می گیرد.  در انتهای دوره نیز جیره پایانی ( FINISHER) در اختیار گله قرار می گیرد.

این تقسیم بندی برای انطباق بیشتر ترکیب جیره غذایی با احتیاجات پرنده است. به نحوی که احتیاجات بدن پرنده به بهترین نحو تامین گردد و اختلالی در روند رشد گله ایجاد نشود. فرمولاسیون جیره ها بر اساس وزن هدف (وزن کشتار در زمان ارسال به بازار) تعیین می شود. ضریب تبدیل خوراک به گوشت و رسیدن به وزن نهایی گله در زمان کشتار عوامل اصلی فرمولاسیون موفق جیره هستند. فرمولاسیون جیره علاوه بر رشد مناسب گله، تاثیر زیادی بر کیفیت لاشه نیز دارد.

جیره های نامناسب و نامتعادل موجب افت کیفیت لاشه و تجمع چربی در نقاط مختلف لاشه و کاهش بازار پسندی آن می شود. برای جلوگیری از اثرات ناشی از باقی مانده های دارویی و آنتی بیوتیکی در لاشه طیور اکیدا توصیه می شود به زمان قطع مصرف دارو قبل از کشتار توجه شود.
فرمول دان مرغ تخمگذار

 جیره نویسی برای مرغان تخمگذار با توجه به میزان مصرف خوراک تنظیم می شود؛ بلوغ جنسی، وزن بدن، اثرات محیطی (دما) و شرایط مدیریتی (تراکم)  بر میزان مصرف خوراک مرغان تخمگذار تاثیر دارند. احتیاجات غذایی مرغان تخمگذار در طول دوره رشد و تولید متفاوت است؛ بنابراین فرموله کردن جیره غذایی برای گله تخمگذار با توجه به سویه، سن، دوره پرورش مرغ تخمگذار ، شرایط محیطی و مدیریتی به طور اختصاصی انجام می شود.

کیفیت جیره خوراکی بیشترین تاثیر را بر رشد و تولید طیور تخمگذار دارد. در میان اجزای خوراک، تامین انرژی جیره بیشترین حساسیت را دارد بخصوص در دوره اوج (پیک) تولید، تامین انرژی کافی برای تخمگذاری حیاتی است. نکته دیگر حفظ تعادل سایر مواد مغذی جیره نسبت به انرژی جیره است؛ طیور میزان خوراک مصرفی روزانه خود را با سطح انرژی دریافتی از جیره تنظیم می کنند بنابراین در زمان اوج تولید که ممکن است گله با جیره غلیظ (پرانرژی) تغذیه شود، لازم است نسبت انرژی به سایر مواد مغذی از جمله پروتئین به دقت رعایت گردد.

در جیره های غلیظ میزان انرژی و پروتئین بالا و در جیره های رقیق میزان انرژی و پروتئین پایین تر در نظر گرفته می شود ولی در هر دو مورد نسبت انرژی به پروتئین ثابت بوده و بر اساس سن گله تنظیم می شود. همانند طیور گوشتی در مرغان تخمگذار نیز به منظور تامین احتیاجات بدن از طریق جیره خوراکی، جیره های متفاوتی در سنین مختلف فرموله و ارائه می شود.

در ابتدای دوره پرورش جیره آغازین (حاوی حداقل 20 درصد پروتئین و 2900 کیلوکالری انرژی متابولیسمی) به مدت 7 هفته در نظر گرفته می شود. جیره بعدی جیره رشد 1 است که به مدت 3 هفته در اختیار گله قرار می گیرد (حاوی حداقل 18 درصد پروتئین و 3050 کیلوکالری انرژی متابولیسمی). جیره رشد  2  (حاوی حداقل 16 درصد پروتئین و 3100 کیلوکالری انرژی متابولیسمی)  نیز به مدت 6 هفته در اختیار گله قرار می گیرد.

پس از این، جیره 5% تولید توزیع می شود (حاوی حداقل 5/15 درصد پروتئین و 3050 کیلوکالری انرژی متابولیسمی). در این زمان نشانگذاری شروع شده و گله شروع به تخمگذاری میکند. جیره نهایی جیره تولید است  (حاوی حداقل 5/17 درصد پروتئین و 2950 کیلوکالری انرژی متابولیسمی) که در دوره تولید در اختیار گله قرار می گیرد.

در دوره تولید برنامه خوراک دهی را می­توان به شکل مرحله ای اجرا کرد؛ چرا که با افزایش سن طیور تخمگذار خوراک مصرفی آنها افزایش می یابد در حالی­که تولید تخم مرغ توسط آنها به تدریج کاهش می یابد. زمانی که تولید گله به 80 درصد کاهش می یابد 1 درصد از میزان پروتئین جیره کاسته می شود. بنابراین با هر ده درصد کاهش میزان تخم گذاری، یک درصد از پروتئین جیره کاسته می شود.

نکته مهمی که در فرمولاسیون جیره مرغان تخمگذار اهمیت دارد تعادل اجزای جیره است. در سطرهای قبل به تعادل و نسبت انرژی و پروتئین در جیره اشاره شد. در جیره مرغان تخمگذار تعادل میان مواد معدنی بخصوص کلسیم و فسفر نیز اهمیت زیادی دارد.

جیره نیمچه ها قبل از بلوغ حاوی حداقل 1 درصد کلسیم است. در دوره تولید احتیاجات کلسیم مرغان تخمگذار به 75/3 درصد افزایش می یابد. بنابراین پیش از شروع تخمگذاری باید ذخیره مناسبی از کلسیم در سیستم استخوانی پولت ها ایجاد کرد. معمولا یک تا دو هفته قبل از شروع تخمگذاری میزان کلسیم جیره پولت ها به حدود 2 درصد افزایش داده می شود. این زمان بسیار حیاتی است.

در صورت تاخیر در افزایش کلسیم جیره پولت ها، در زمان اوج تخمگذاری علاوه بر افزایش تولید تخم مرغ های دارای پوسته ضعیف و یا شکسته در گله تلفات به علت شکستگی استخوان هم افزایش می یابد چرا که مرغان تخمگذار ناچارند از کلسیم ذخیره شده در استخوان های خود جهت تشکیل پوسته کلسیمی تخم مرغ استفاده نمایند (بخصوص در شبها که دسترسی به خوراک محدود است) و در صورت ناکافی بودن ذخایر استخوانی  کلسیم، گله دچار کمبود می شود.

علاوه بر میزان کلسیم نسبت آن به فسفر و تامین ویتامین D به مقدار کافی برای حفظ سلامت گله و عملکرد تولید گله لازم است. بالا بودن سطح کلسیم جیره موجب تداخل در جذب و بروز علایم کمبود عناصر معدنی دیگر مانند فسفر، منگنز، منیزیوم و روی می شود. نسبت کلسیم به فسفر در اکثر جیره های طیور تقریبا 2 به 1 در نظر گرفته می شود ولی در جیره مرغان تخمگذار در دوره تولید این نسبت به 12 به 1 هم می رسد.
.